Wat ik wil zeggen tegen iedereen die wakker wordt in een nieuw lichaam

21 september 2017

Op zijn 23ste kreeg Kees-Jan van der Klooster (40) tijdens het snowboarden een ongeluk, waardoor hij tot aan zijn middel verlamd raakte. Dramatisch? Niet voor Kees-Jan!

‘Ik lag in de sneeuw op hulp te wachten. Op dat moment merkte ik al dat ik geen gevoel meer in mijn benen had. Toen dat gevoel na 10 minuten niet  terug kwam, hield ik er rekening mee dat ik waarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen.’

Die voorspelling bleek te kloppen. Kees-Jan heeft aan zijn snowboard-ongeluk een dwarslaesie overgehouden. Tot aan zijn middel is hij volledig verlamd. ‘De klap komt nog wel’, zei een verpleegkundige in het revalidatiecentrum. Maar die klap is nooit gekomen. ‘Er zijn heel veel dingen waar ik me druk over maak. Onrechtvaardigheid bijvoorbeeld, dat raakt me echt. Maar als het om iets gaat waar je niks aan kunt veranderen, iets wat onomkeerbaar is, dan kan ik me daar een stuk minder druk over maken. Dat me dit is overkomen is inherent aan het leven.’

Hoe bedoelt hij dat? Nou gewoon, dat mensen niet elke situatie kunnen controleren. Denk je: hoe heeft het in godsnaam kunnen gebeuren dat er een boom op mijn auto is gevallen? Nou, je auto stond er onder! Of: waarom gebeurt mij dit? Ja, wie anders? Sta eens stil hoe vaak situaties goed gaan. Hoe vaak ben je niet met je fiets onder de bus beland, of niet door de bliksem getroffen omdat je een halve minuut later van huis bent vertrokken. Hoe klein de kans statistisch gezien ook is dat je iets overkomt, jij kan het zijn.

Zo nuchter bekeek Kees-Jan het toen het tot hem doordrong dat hij de rest van zijn leven niet meer kan lopen. Terwijl zijn familie en vrienden letterlijk zaten te snikken aan zijn bed, omdat ze het zo erg voor hem vonden. ‘Ik ga weer andere dingen doen, zei ik. Maar wat ik zou doen, dat wist ik op dat moment zelf ook nog niet. Een goede vriend belde en zei: ‘Nu kunnen we nooit meer samen over de boulevard skaten.’ ’Dan kom ik  toch gewoon naast  je rollen’, was mijn antwoord. Blijf gewoon in oplossingen denken en behoud de regie van je eigen leven.’

Een belangrijke les van Kees-Jan is: begin geen klaagzang, denk niet dat je niet goed genoeg meer bent. En ja, dat kan lastig zijn. Helemaal als mensen aan je vriendin vragen ‘waarom je bij hem blijft’. Met andere woorden: wat moet je met een man in een rolstoel? Kees-Jan: ‘Ik zag mijn handicap zelf niet als een probleem. In mijn hoofd ben ik niet opeens een ander mens. Maar die opmerkingen van anderen maakt wel dat je soms aan jezelf twijfelt.’ Zijn remedie daartegen: ga dingen doen! ‘Ga niet zitten verpieteren. Dan kom je in een neerwaartse spiraal. Ik wilde zelf mijn eigen boontjes doppen. Dat heb ik altijd gedaan en wilde ik blijven doen. Voorheen stapte ik het uitzendbureau binnen en had ik binnen een week een baan. Nu heb ik lang thuis gezeten. Maar uiteindelijk vond ik een baan.’

Wacht daarom niet tot er iets voor je georganiseerd wordt. Organiseer het zelf. ‘Zoek iets wat je leuk vindt om te doen. Zoek gewoon iets! Ik ben zelf begonnen met wakeboarden. Ik wilde lekker het water op, en ik keek hoe ik dat kon regelen. Daarnaast ben ik gaan rolstoelbasketballen, en met mijn moeder een potje gaan tennissen.  Het geeft je een gevoel van eigenwaarde door zelf dingen te organiseren. Roep niet: ‘Oh, de taxi wil niet komen om me op te halen om naar de sportschool te gaan. Zie je wel, het lukt allemaal niet!’ Dat zijn allemaal excuses. Voor elk probleem is er een oplossing.’

Voor elk probleem? Ja, zegt Kees-Jan. ‘Ik heb een vriend die verlamd is tot aan zijn nek. Hij is echt afhankelijk van heel veel mensen. Maar hij bepaalt wat er gebeurt en door wie. Hij voert de regie. En hij heeft een baan, als recruiter. Mensen moeten niet denken dat iemand niet kan werken als je bijvoorbeeld een arm mist. Onzin! Anderen onderschatten wat jij allemaal kunt.’

Als je denkt dat het beste gedeelte voorbij is zodra je in een rolstoel terecht komt, kijk dan naar Kees-Jan. Hij sport, hij runt een eigen bedrijf, hij heeft een leuke vrouw, ook nog eens twee leuke jonge kinderen, hij rijdt auto en hij houdt er niet van om excuses te bedenken waarom hij geen leuk, volwaardig en mooi leven zou kunnen hebben. Zijn dwarsleasie is voor hem in ieder geval geen excuus.

Kees-Jan van der Klooster heeft er zijn missie van gemaakt heeft om het veelal bestaande beeld van mensen met een beperking te veranderen. Daarom heeft hij zijn bedrijf K-J Projects  opgericht, om zich in te zetten voor een betere beeldvorming van mensen met een handicap in onze maatschappij. Dit doet hij door het geven van voorlichtingen, presentaties en organiseren van projecten op het gebied van clinics, demonstraties en trainingen.
www.kjprojects.com