Zwanger en in een rolstoel? Nooit meer nachtmerries over toiletbezoek

14 oktober 2016

Moeders in een rolstoel hebben hun handen vol aan hun kind als ze op pad gaan. Wat een gedoe kan dat zijn als je zelf naar de wc moet, en je je vanuit je rolstoel moet overhevelen naar het toilet. Jennifer bleef daarom liever thuis. Tot ze een hele simpele oplossing vond.

Ze was nog maar vijf weken zwanger toen Jennifer met haar man op een quad reed. Het ene moment zat ze te lachen en had ze de tijd van haar leven, het andere moment lag ze op de grond naar adem te happen. Op een heuvel had ze de controle over haar quad verloren, waardoor ze er van af vloog.

Terwijl ze daar lag en naar de blauwe lucht keek, besefte ze gelijk dat er iets ernstigs aan de hand was. De dokters bevestigden dat vermoeden toen ze in het ziekenhuis aankwam. Jennifer had een dwarslaesie en was vanaf haar middel verlamd.

In een paar weken tijd moest Jennifer leren hoe ze zo onafhankelijk mogelijk kon zijn in een rolstoel. Want dat is wat Jennifer wilde: onafhankelijk zijn. Vanaf dat moment had ze twee doelen voor ogen: een gezonde baby op de wereld zetten, en haar gevoel van eigenwaarde zien te behouden als gehandicapte moeder.

Maar slapeloze nachten had ze wel. Hoe zou ze haar straks haar pasgeboren baby kunnen verzorgen als verlamde moeder? “Ik was klaar voor het moederschap en zo blij dat ik moeder zou worden”, vertelt Jennifer. “Maar na het ongeluk maakte ik me alleen nog maar zorgen. Ik dacht dingen als: hoe moet ik de baby borstvoeding geven vanuit een rolstoel? Wat als ik hem laat vallen? Ik was bang dat ik mijn zoontje niet alles kon geven wat hij nodig had.”

Nooit had Jennifer gedacht dat ze zich aan zou sluiten bij de vereniging voor ouders met een dwarslaesie. Zo’n vereniging wenst niemand zich ooit bij te hoeven aansluiten! Maar Jennifer wilde weten hoe ze met haar beperkingen kon omgaan. Hoe ze een zo goed mogelijke moeder kon zijn. Want de angst om daarin tekort te schieten, is de angst van elke aankomende moeder die een beperkte mobiliteit heeft.

Haar zoontje Thomas werd geboren. Zodra hij wat ouder en beweeglijker werd, stuitte Jennifer op wat problemen. Ze had er moeite mee om het tempo bij te houden: met haar zoontje erop uit gaan, dat was iets waar ze soms tegenop zag. Want hoe doe je dat, als je ergens bent en je moet zelf naar het toilet?

“Als ik de transfer naar het toilet wil maken, moet ik ruimte hebben om mijn benen uit de rolstoel te tillen. Die overstap is in openbare toiletten vaak erg moeilijk te maken. Dan maar binnen blijven, om in de buurt van je eigen toilet te zijn? Nee, dat is met een klein kind die op pad wil ook geen optie.

Jennifer stuitte op iets wat haar zorgen over toiletbezoek deden oplossen. Een katheter, een extra lange. Daardoor hoeft ze zich nooit meer druk te maken als ze een paar uur van huis is, en niet in de buurt van een ruime toilet. “Met zo’n katheter hoef ik de transfer niet meer te maken.

Nadat ze destijds uit het revalidatiecentrum kwam, had ze geleerd om een bepaald type katheter te gebruiken. Dat er ook andere katheters waren die je zelfstandigheid en mobiliteit behoorlijk kunnen vergroten, doordat je zo wel langere tijd de deur uit kan, daar had ze voorheen geen benul van.

“Ik ben altijd zo onafhankelijk geweest. Ik wil dingen op mijn manier doen. Maar omdat ik zo weinig van katheters wist, ging ik, helemaal tijdens mijn zwangerschap, nauwelijks ergens heen. Naar de wc gaan ergens anders kostte me vaak te veel tijd, ongemak en inspanning.

Jennifer weet als geen ander dat moeders in rolstoelen hun handen vol hebben, letterlijk, aan alles wat er bij komt kijken om voor je baby te zorgen. Maar ze weet ook dat kersverse moeders zich goed willen voelen, mooi willen zijn, hun eigenwaarde willen behouden en hun privacy door dingen zelf te doen. En nee, je wilt dus niet altijd aan een ander hoeven vragen om je te helpen in het toilet.

Maar die hulp heeft Jennifer ook niet meer nodig. Vrijheid, dat is wat Jennifer wilde. En dat is wat ze nu ook ervaart. Vrij om op pad te gaan met haar kind. Er is niets meer wat haar tegenhoudt.

 

Bron: wheel-life