Sebastiaan Hermans (39) is de enige blinde rechter van Nederland.

We hebben er maar eentje van in Nederland: een rechter die blind is. Met zijn ene oog heeft Sebastiaan maar zes procent zicht, met zijn andere oog ziet hij niks. Lastig, als je verdachten daardoor niet kunt zien. Of niet?

Helemaal niet, vindt hij. “Het uiterlijk van de verdachte doet er niet toe. Het gaat om de feiten.” Zijn brailleleesapparaat gaat mee de zittingszaal in. En met een loep kan hij als het nodig is foto’s bekijken. Hermans doet zowel strafrecht als bestuursrecht, waarin burgers een conflict hebben met een overheidsinstantie. Als strafrechter doet hij in z’n eentje de relatief eenvoudige politierechterzaken, maar hij doet ook gewoon de meer ingewikkelde strafzaken in de meervoudige kamer waar drie rechters rechtspreken. Eigenlijk ziet Sebastiaan ook wel voordelen in een blinde rechter. “Ik laat me niet afleiden door randverschijnselen. Ik ga stoïcijns door, terwijl ik collega’s later hoor zeggen dat ze zich hebben zitten ergeren aan de non-verbale reacties van mensen op de tribune.” Kijk, daar heeft hij nou totaal geen last van. 

Nadelen zijn er natuurlijk ook. Als er video-opnamen als bewijs wordt aangevoerd, kan Sebastiaan het niet zien. Een onoverkomelijk probleem is dat volgens hem niet. “Het is bijna nooit zo dat zo’n film het enige is dat er ligt, of dat een zaak daarmee valt of staat. Ik had een keer een zaak waarin beelden uit beveiligingscamera’s wel een grote rol speelden. Toen waren de officier van justitie en de advocaat van de verdachte het eens over wat er op de beelden te zien was, en ook de griffier keek mee. Dus dan is het geen punt.”

Het is hem nog nooit overkomen dat een partij te kennen gaf liever niet door een blinde rechter te worden berecht.  En als dat wel zo gebeuren: geen probleem! “Dan doe ik gewoon een andere zaak.”

Het grappige is: verdachten hebben soms niet eens door dat Sebastiaan niks kan zien. “Laatst had ik een zaak waarbij de vraag aan de orde was of de verdachte zijn rijbewijs kwijt zou raken. De verdachte vroeg aan mij: u hecht toch ook veel waarde aan uw rijbewijs, u weet toch ook zelf wel dat je niet zonder kunt? Zijn advocaat moest hem toen expliciet duidelijk maken dat ik bijna blind ben.”

Bron: www.ncb-bond.nl