Onze Nederlandse Sebastiaan deed mee aan de Invictus Games

Ondanks hun handicap kunnen ze nog veel. Dat lieten ze zien tijdens de Invictus Games, een internationaal sportevenement voor militairen die door of tijdens de dienst gewond raakten. Oud-militair Sebastiaan van Nieuwenhuizen deed mee, afgelopen september in Toronto (Canada), en blikt terug.

Heb je er nog nooit van gehoord, de Invictus Games? Het is een internationale wedstrijd waar de veteranen nooit van hadden gedroomd toen ze zwaar gewond in het ziekenhuis lagen. Nederland vaardigde 30 sporters af, die met 520 andere atleten uit 17 landen de sportieve strijd aan op tien onderdelen aangingen. Sebastiaan deed voor de derde keer mee, en kwam uit op de onderdelen zwemmen en basketbal.

Als militair kreeg hij twintig jaar geleden een zware schok van een hoogspanningskabel. Daardoor verbrandde hij tot op het bot verbrand en raakte volledig verlamd. Zijn linker onderbeen moest geamputeerd worden. Na tientallen operaties en een loodzware jarenlange revalidatie kwamen de functies in zijn handen en benen terug. Afleiding vond hij door te gaan sporten. En niet de makkelijkste sporten nota bene. Sebastiaan deed mee aan verschillende obstacle runs.

De Invictus Games betekenen daarom heel veel voor hem. “Ik vind het belangrijk om te laten zien wat je nog kunt én waartoe je in staat bent ondanks je beperking. Het laat heel veel veerkracht zien. Het verbroedert: het maakt niet uit waar je vandaan komt, het gaat om wat je nog kunt. Je bent bezig met je sport en hoe je daarmee omgaat. Maar niet alleen binnen defensie is het belangrijk om te laten zien hoe je met je handicap leeft, ook in de burgermaatschappij. Een handicap betekent niet meteen het einde.”

Hij heeft van ver moeten komen om dit te kunnen zeggen. Een periode van opname in het geestelijk militair ziekenhuis en intensieve therapieën heeft Sebastiaan afgelegd. “Ik leef al twintig jaar met een handicap. Anderen, die in Irak en Afghanistan gewond zijn geraakt, veel korter. Het doel van de Invictus Games is óók: elkaar ondersteunen. De Games maken veel los: waar sta je in je proces? Hoe ga je daar mentaal en fysiek mee om? Sommigen moeten echt over een drempel geholpen worden. Er zijn nu veel militairen met Post Traumatische Stressstoornis die meedoen. Als je ziet hoe die ermee omgaan en floreren in hun sport, dan is Toronto echt een heel groot cadeau.”

Bron: AD