Wordt je leven ooit nog normaal na een dwarslaesie?

De één wordt apathisch, de ander boos of depressief, en weer een ander accepteert het vrij vlot. Hoe pak je de draad van je leven weer op na ene dwarslaesie? Margarita (42): ‘Hoe we ook reageren, we gaan allemaal door het proces waarin we moeten uitvinden wat de nieuwe werkelijkheid voor ons is.’

‘Het is alweer tien jaar geleden dat ik verlamd raakte, en nog steeds vergeet ik weleens dat ik niet alles meer kan wat ik voorheen wel kon. Ik heb wel geleerd dat, hoe zeer een dergelijk trauma ook kan doen, de meeste dingen gewoon hetzelfde blijven. Mijn lichaam is veranderd, maar mijn persoonlijkheid, mijn hart en mijn ziel zijn intact gebleven.

Accepteren dat je een nieuw lichaam hebt, dat is wel de allermoeilijkste omschakeling. Zelfs al heb je je nieuwe situatie geaccepteerd, dan nog zal je heel wat moeilijke momenten meemaken waarop je je af zult vragen: waarom moest mij dit nou overkomen? Soms tref je mensen die je anders behandelen, omdat ze treurig genoeg niet verder kijken dan je rolstoel. Er zullen momenten zijn waarop je anderen dingen ziet doen die jij ook zou doen als je niet verlamd zou zijn. Waarom moest jou dit overkomen? ‘Je krijgt alleen de dingen op je pad die je aankunt’, zeggen sommigen. Of: ‘het was je lot.’ Of deze, die ik zelf het vaakst te horen krijg is: ‘wat maakt het uit, want je bent zo’n inspiratiebron.’ Wat mij het meest heeft geholpen was de steun van een andere dwarslaesiepatiënt. Iemand die al verder is in het proces. Iemand die je tips kan geven, je motiveert en iemand die begrijpt welke worstelingen er op je pad komen.

Wat ik zelf zeg tegen anderen is dat iedereen een doel heeft in zijn leven. Pech en ongelukken is iets wat ons allemaal overkomt. We kunnen niet veranderen wat er gebeurd is, maar we bepalen wel de manier hoe we er mee omgaan. Of je kiest ervoor om jezelf als een slachtoffer van het leven te beschouwen, of je ziet jezelf als iemand die nog steeds in staat is om te genieten van het leven. Met dat laatste in gedachten kun jij uitdagingen makkelijker aan, want er blijven momenten waarop het voelt alsof het leven een loopje met je neemt.

Het is natuurlijk best verdrietig dat je je carrière misschien moet opgeven. Of je hobby’s. En dat allemaal omdat je een groot gedeelte van je mobiliteit hebt verloren. De werkelijkheid is dat het leven van alle mensen voortdurend verandert, ook zonder dwarslaesie. Als je gerevalideerd bent, is het tijd om te ontdekken met welke aanpassingen jij leuk kunt leven.

Maak gebruik van alle hulpmiddelen en mogelijkheden die er zijn. Sluit je aan bij supportgroepjes. Ga weer terug naar school. Leer nieuwe vaardigheden, ontmoet nieuwe mensen en bedenk welke richting jij op wilt met je leven. Misschien probeer je een richting uit die het uiteindelijk niet voor je is. Dat geeft niet, maar geef niet op. Blijf vooruit gaan en creëer het leven dat bij je past.’

Bron: Wheel-life.org