Dus als slechtziende hoef ik me niet meer om mijn uiterlijk te bekommeren?

Een van de voordelen van slechtziend zijn, is voor Nina dat iedereen er voor haar uitziet als een supermodel. Inclusief zijzelf. Maar staar niet naar haar als ze per ongeluk voor lul loopt. Zeg het gewoon even.

In mijn ogen ziet iedereen er geweldig uit. Ik kan andermans pukkels en vlekken niet zien waar je zelf misschien overbewust van bent. Ik zie de spinazie niet die tussen je tanden zit, en ik zie ook niet dat je neusharen nodig getrimd moeten worden. Maar wat nog beter is: elke keer als ik mijn eigen weerspiegeling zie in een etalageruit, vind ik dat ik er zelf ook fantastisch uitzie! Wat jammer dat de mensen om me heen niet net zo kunnen zien als ik.

Ik kan echt nog wel bekijken of mijn outfit wel of niet matcht, of mijn haar rommelig zit, al is het niet ongewoon als ik mijn huis verlaat met mijn truitje binnenstebuiten. Dat wil niet zeggen dat het me niet kan schelen hoe ik eruit zie. Ik denk ook lang na wat ik aan zal trekken, ik ben ook lang bezig met epileren, scheren en harsen zoals alle vrouwen (en mannen) dat zijn, en ik moet zeggen dat ik een beetje obsessief ben wat betreft mijn haar en mijn nagels. De enige keren dat ik zonder make up de deur uitga is dat vanwege luiheid, en niet zo zeer omdat het me niet kan schelen hoe ik eruit zie.

En toch zeggen mensen heel vaak tegen me: ‘Wat een geluk heb jij, dat je je niet meer om je uiterlijk hoeft te bekommeren.’ Hoef je dat niet als je slechtziend bent?

Ik ben iemand die hoofden doet draaien op straat. Niet dat ik zelf nou zo mijn best doe om de aandacht te trekken (nee echt, dat doe ik niet), maar helaas als je er ‘uniek’ uitziet zoals ik, dan zijn mensen geneigd om naar je te staren. Ze zullen dat echt niet doen uit vervelende overwegingen. Het komt vaak omdat ze nieuwsgierig zijn en omdat ze wellicht wat basismanieren ontberen.

Vroeger stoorde ik me daar aan. Als kind had ik echt wel door dat er naar me gestaard werd, maar ik begreep toen niet waar de fascinatie van de staarders vandaan kwam. Niemand die tegen me zei: omdat je er anders dan anders uitziet. Ik zelf realiseerde me dat zelf niet. Voor mij was dat een verwarrende tijd.

Het is niet dat ik wil suggereren dat je maar keihard voor kinderen moet zijn met de waarheid, maar een klein beetje harde waarheid kan een kind soms wel helpen. Doe je dat niet, dan eindig je misschien wel op een dag bij audities van  ‘The X Factor’. Daar hebben de deelnemers ook van hun ouders te horen gekregen dat hun kattengejank echt engelachtig klinkt, om vervolgens door een jury in de pan gehakt te worden. Gelukkig heb ik nooit het verlangen gehad om me op te geven voor ‘Next Top Model’!

Vandaag de dag stoor ik me niet meer aan het gestaar. Dat komt allereerst omdat ik het niet meer zie (joehoe!), maar vooral omdat het me niet meer kan schelen wat andere mensen van mijn uiterlijk vinden. Maar zeg het gerust als ik iets tussen mijn tanden heb, of als er snot uit mijn neus hangt, of er iets in mijn haar zit. Ik vind het prima dat mensen me er raar uit vinden zien, maar spinazie tussen mijn tanden: dat is pas gênant!

Bron: The Mighty