Sander (16) heeft iets gevonden wat nog leuker is dan zijn spelcomputer

Op 22 juni bedwong de 16-jarige Sander tijdens de Handbike Battle in Oostenrijk een berg van 863 meter hoog. Terwijl negen maanden eerder, toen de zoektocht naar de juiste aangepaste sport nog gaande was, de spelcomputer zijn grootste maatje was.

Sander werd geboren met klompvoeten en in datzelfde jaar werd hij al geopereerd aan beide benen. ‘Hij mist aan de linkerkant een groot deel van zijn bovenbeenspier en aan beide kanten zit de heup niet in de kom. Dat is zijn grootste beperking’, vertelt zijn moeder Ingrid. ‘Toen hij net was geboren, vroegen wij ons af of hij ooit zou kunnen lopen. Daar kon niemand een prognose over geven. Hij was al bijna twee en een half jaar, toen hij voor het eerst kon staan. Dat lukte door middel van fysiotherapie en allerlei karretjes waarachter hij stapjes kon maken. Zo’n karretje ging overal mee naar toe. Zo trainde hij zichzelf.’

Toen Sander groter werd, deed hij met SportKids mee. ‘Boogschieten, wandklimmen, hockey op een aangepaste manier: sporten die ik nog niet eens kende’, zegt Sander.  Maar op een gegeven moment werd hij te groot om mee te blijven doen met SportKids. Hij probeerde daarna van alles. Scouting bijvoorbeeld, maar die groep ging te snel voor Sander. En zwemmen vond hij niet leuk. De ene keer zat hij een in een te goede groep, dan zat hij weer in een groep bij de zwaarder gehandicapten. En hij wilde liever niet sporten in een rolstoel. Eén van de instructeurs van SportKids vroeg of handbiken misschien iets voor hem was. Eindelijk een schot in de roos.

Sander: ‘De eerste keer in die fiets vond ik meteen leuk.’ Hij sloot zich aan bij een groepje en vanuit school kwam vervolgens de vraag of hij deel wilde nemen aan de Handbike Battle in Oostenrijk,  met deelnemers van meerdere revalidatiecentra uit Nederland en ook Noorwegen. Zo werd vanuit zijn school Heliomare het team HelioHeroes opgericht, met handbikers, fysio’s, verpleegkundigen en buddy’s.

‘Het was wel een beetje spannend, de dag van de start. Aan mijn coach had ik een hele goede. Hij zei de hele tijd, ’Blijven draaien, blijven draaien’. Soms werd ik er een beetje gek van, maar ik snap het wel dat dat nodig is.’ Vader Jeroen: ‘Ik heb het zelf ook geprobeerd, maar bij de eerste zeven kilometer ging ik al kapot.’

Nu heeft hij de smaak te pakken. ‘Volgend jaar wil ik ’m binnen drie uur doen. En het klimmen vind ik juist leuk. Ik wil wel graag weten hoe hard ik nog kan gaan. Het zou leuk zijn als ik aan meerdere wedstrijden kan meedoen. De fiets geeft me echt wat te doen. Handbiken is leuk en ik heb iets om maar uit te kijken, lekker sporten in de buitenlucht.’

Voor meer informatie over het uitproberen van een handbike, kijk dan bij wheels2sport.