Als je niet kunt staan, ga dan zitvolleyballen

Wat doe je als je benen het niet doen en je wilt volleyballen? Dan ga je gewoon zitten. Zitvolleybal is nou niet bepaald voor luie mensen.

De naam van de sport had niet duidelijker kunnen zijn: bij deze variant van volleybal zit je op de vloer. De hoogte van het net is daar op aangepast: 105 cm voor vrouwen en 115 voor mannen. Het veld waarop je speelt is ook kleiner dan bij volleybal.

Veel is ook hetzelfde bij zitvolleybal: zo heb je ook onderhands en bovenhands spelen van de bal en hebben zitvolleyballers het ook over een 'blok' en 'aanval'. Het belangrijkste verschil is dat bij elke actie je zitvlak of een deel van de romp in contact moet staan met de vloer.

Zitvolleybal is vooral een sport voor degenen als je bijvoorbeeld door een dwarslaesie niet meer op je benen kunt staan. Ook als je door een amputatie een been mist, of zonder been of benen geboren bent, dan is zitvolleybal een leuke sport. In een team van zes spelers heeft iedereen weer een eigen verhaal bij zijn of haar beperking. Toch kan dat herkenbaar zijn, en bemoedigend. Je maakt elkaar sterker letterlijk sterker.

Wist je trouwens dat zitvolleybal in Nederland bedacht is in de jaren vijftig? Op dat moment bestonden er al wel balsporten die zittend gespeeld konden worden, maar dat vonden ze in Nederland maar saai. Daarom bedachten twee mannen in een militair revalidatiecentrum het zitvolleybal. Ondertussen is het een grote wereldsport geworden, die in 1980 op de Paralympics in Arnhem werd geïntroduceerd.

Deze snelle balsport is door het teamgevoel ook nog eens heel gezellig. Je kunt het bij verschillende verenigingen uitproberen.