Een bijzondere ontmoeting in de kroeg met een lotgenoot

03 februari 2018

Hoewel Brittney zich allerminst goed voelde, besloot ze toch met haar verloofde en zijn collega’s mee uit eten te gaan. Precies op het moment dat het niet meer ging, kwam ze een onbekende vrouw tegen die haar leven veranderde.

‘Het was de vrijdagavond voor Oud en Nieuw. Omdat ik herstellende ben van een paar operaties, had ik de week daarvoor wat gezondheidsproblemen. Daarnaast moet ik dealen met verschillende chronische aandoeningen. Mijn verloofde vroeg of ik met hem en zijn collega’s mee uitging. Hoewel ik me niet op m’n best voelde, had ik bedacht dat het goed voor me zou zijn een paar uur uit huis te zijn en te socializen. Ik zorgde ervoor dat mijn haar en kleding mijn poortkatheter bedekten omdat ik die avond geen zin had over mijn gezondheidsproblemen te praten. Ik nam mijn medicatie, trok mijn compressiesokken aan en liet mijn rolstoel thuis.

We gingen samen eten. Daar was ik heel zenuwachtig voor omdat ik darmproblemen heb en vreesde dat ik een aanval zou krijgen ten overstaan van de vrienden en collega’s van mijn verloofde. Ik besloot het erop te wagen. Mijn maag kreeg bizarre spasmes. Ik nam wat medicatie en hoewel het stabiliseerde, voelde ik me beroerd. (Ps: mijn verloofde is de meest geweldige man op aarde. Als ik tegen hem zou zeggen dat ik me niet goed voelde, had hij me direct mee naar huis genomen.)

Daarna besloot iedereen nog naar de kroeg ernaast te gaan. Ik bestelde een cocktail, ook al voelde ik me hondsberoerd. Terwijl ik aan tafel zat, besefte ik dat ik me de komende dagen zo zou voelen. Een paar minuten lang zwolg ik in zelfmedelijden. Ik wilde gewoon een avond eten wat ik wilde en een cocktail drinken zonder me urenlang ziek te voelen. Ik ging naar het toilet. Terwijl ik m’n handen stond te wassen, was ik er helemaal niet meer bij met m’n hoofd. Tot ik opeens een lieve, zachte stem hoorde vragen: ‘Is dat een poortkatheter?’

Ik keek naar beneden en zag dat mijn haar mijn poortkatheter niet langer bedekte en dat jij tegen me praatte. ‘Ja’, antwoordde ik. Op dat moment ging ik er vanuit dat je in de medische wereld werkte of een geliefde had met een poortkatheter.

Maar toen verraste je me.
Je trok je trui een paar centimeter naar beneden om een litteken te laten zien dat me maar al te bekend voor kwam. ‘Ik heb die van mij er net uit laten halen!’

Het enthousiasme in je stem bracht meteen een lach op m’n gezicht gevolgd door tranen in m’n ogen. Ik was zo blij voor jou, om het plezier in je ogen te zien. Ik kon zien dat je een strijd hebt doorgemaakt en die poortkatheter laten verwijderen was de welverdiende overwinning waar je zo op had gehoopt.

Je enthousiasme veranderde toen je naar m’n haar keek en zei dat je vond dat ik zulk mooi lang haar heb, en dat jouw eigen haar dunner en in een soort poedelkrullen terug was gekomen. Ik zei dat ik je haar simpelweg prachtig vond. Jij reageerde dat het ‘te lief’ was, maar ik kon zien dat je dacht dat ik het niet meende. Maar dit is wat ik echt wilde zeggen toen ik zei dat je haar prachtig is:

Je bent prachtig - niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Ik vind je dapper, je littekens en je haar vertellen het verhaal van enorme moed. Jij liet me zien dat ik deze strijd net als jij ook kan winnen. Toen deelden we een knuffel; de meest legitieme, liefdevolle, emotionele knuffel ooit die ik heb gedeeld met een onbekende. We keerden allebei terug naar onze tafels zonder elkaars naam te weten.

Hoewel ik je dit alles het liefst op dat moment had verteld, hoop ik dat je op een of andere manier dit bericht onder ogen krijgt. Ik weet misschien niet je naam en ken niet de strijd die je moest doorstaan, maar ik zal onze minutenlange conversatie in die kleine kroeg nooit vergeten.

Je hebt niet alleen m’n avond gemaakt, maar je herinnerde me er ook aan altijd het positieve te zien. Iedereen die dit leest wil ik eraan herinneren dat iedereen z’n eigen strijd voert. Wees altijd aardig. Draag altijd een glimlach. Je weet nooit wiens leven je verandert tijdens een simpel gesprekje met een vreemde.’

Bron: The Mighty.