Waarom iedereen trots mag (of nee, moét) zijn op z’n imperfecties

Het is vandaag Blue Monday, de dag waarop de meeste mensen zich neerslachtig voelen omdat hun goede voornemens van 1 januari zijn mislukt. Maar waarom mogen we niet falen? Perfectionisme is niet meer van deze tijd, want we gaan steeds meer inzien dat het juist de imperfecties zijn die ons zo mooi en écht succesvol maken.

Streven naar perfectie is eigenlijk een ein-de-loze bezigheid. Want de definitie van perfectie verandert steeds én is bovendien voor iedereen anders. Wat voor jou een perfecte prestatie is, is voor een ander niet goed genoeg. En andersom. Wie streeft naar perfectie is eindeloos onderweg naar een stip aan de horizon waar het beter is dan nu. En hoewel dat prima kan werken om sportprestaties te verbeteren of kilo’s kwijt te raken, is het doodvermoeiend als alles de hele dag door nét niet goed genoeg is. Wat we beter zouden kunnen doen? De handdoek af en toe eens in de ring gooien en kijken naar wie je écht bent.

Onderzoekshoogleraar Brené Brown dook in de materie en schreef er het boek ‘De moed van imperfectie’ over. Over het belang van omarmen wie je werkelijk bent en te laten gaan wie je dénkt te moeten zijn. ‘Perfectionisme is schadelijk, omdat perfectie domweg niet bestaat. Het is streven naar een onhaalbaar doel’, schrijft ze. ‘Bovendien heeft perfectionisme te maken met hoe we gezien willen worden, namelijk als perfect. En ook dat is een onhaalbaar doel, want hoe we door anderen gezien worden, daar hebben we geen enkele invloed, hoeveel tijd en energie we er ook in steken.’ Een relativerend inzicht, toch?

De sleutel om van dat vermoeiende perfectionisme af te komen, is te durven kiezen voor authenticiteit. En daarmee bedoelt Brown échte authenticiteit. Helemaal 100 procent jezelf zijn, inclusief zwaktes, dingen die je niet mooi vindt en handicaps. Door dag in, dag uit te accepteren wie je werkelijk bent. Geen makkelijke klus, natuurlijk. Het vergt nogal wat moed om toe te geven dat je ook zwaktes hebt, om die vervolgens te omarmen en daar trots op te gaan zitten zijn.

Maar juist je mindere dagen, je angsten en je kwetsbaarheden zijn wat jou, jou maakt. En zoals je bent, ben je nu eenmaal. Als je durft te kiezen voor je eigen, echte authenticiteit, sta je zó vol in je kracht dat er maar weinig is dat je van je stuk kan brengen. En op die manier kun je écht succesvol en tevreden zijn, zonder dat er telkens maar weer een nieuwe definitie van succes naar boven komt.

Volgens Brown ga je het leven uit de weg, als je je kwetsbaarheid en imperfecties uit de weg gaat. Imperfecties zijn er om te vieren. En volgens Brown zijn ze dé manier om ‘de deur naar vreugde, geluk en dankbaarheid wijd open te zetten.’ Maak, in plaats van ‘perfect zijn’, je doel om altijd jezelf te blijven. Dat is al uitdagend genoeg, maar uiteindelijk veel meer bevredigend.