Dit stel kreeg beide op jonge leeftijd een hersenbloeding - en vond elkaar per toeval

Simon en Becki woonden mijlenver uit elkaar. Ze kregen allebei op jonge leeftijd een hersenbloeding. Allebei moesten ze hun leven opnieuw inrichten en leren omgaan met de beperkingen die ze hadden opgelopen als gevolg van de hersenbloeding. Jaren later ontmoetten ze elkaar per toeval - en werden ze smoorverliefd.

Becki was 21 jaar toen ze op een zonnige ochtend naar de universiteit liep. Opeens werd ze licht in haar hoofd en viel ze voorover op haar knieën op de grond. ‘Het voelde alsof ik flauwviel, maar ik was bij bewustzijn.’ Twee bezorgde agenten ontfermden zich over haar. Becki wilde per se naar school, maar de agenten lieten haar alleen gaan als ze zelfstandig het portier van de politieauto open kreeg. Dat lukte niet. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht waar artsen concludeerden dat ze een hersenbloeding had.

Simon was 17 jaar toen hij besloot naar de sportschool te gaan voordat zijn dienst bij de reddingbrigade zou beginnen. Hij leende een pond van een vriend voor een buskaartje. Toen hij wilde uitstappen, werd hij licht in zijn hoofd. Zijn benen voelden zwaar, zijn zicht verslechterde. Hij strompelde de bus uit en probeerde zijn vader te bellen, maar dat lukte niet omdat zijn zicht zo slecht was. Hij zakte in elkaar tegen een gebouw. Twee mensen die hem op de bewakingscamera zagen, snelden naar buiten en belden een ambulance. Als Simon die dag niet een pond had geleend en over een verlaten stuk weg was gelopen, was de kans groot geweest dat hij helemaal niet snel gevonden was. Simon kreeg dezelfde diagnose als Becki: een hersenbloeding.

Becki moest opnieuw leren lopen. Ze was aan de linkerkant helemaal verlamd en als vrienden over de vloer kwamen, kon ze uit het niets in slaap vallen. Ze kan haar linkerhand nog steeds niet gebruiken en lopen gaat moeilijk. Simon moest vier weken lang in het ziekenhuis blijven. Hij had zijn zicht voor 25 procent verloren en hij had last van afasie (moeite met praten). Fysiek kon hij bijna alles nog, maar zijn cognitieve vermogen had een enorme klap gekregen. Dat maakte hem boos en agressief. ‘In het begin raakten woorden verloren als ik ze wilde uitspreken. Dat waren de momenten waarop ik me het eenzaamst voelde.’

Twee jaar na Becki’s hersenbloeding organiseerde de vader van een vriend een benefietavond voor de hersenstichting. Hij nodigde Becki uit om de cheque in ontvangst te nemen. Het was hetzelfde bedrijf als waar Simon voor werkte. ‘Ik werd het gebouw rondgeleid, maar moest aan het eind even zitten. Toen werd ik naar een kamer gebracht waar Simon ook zat. We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij ook een hersenbloeding heeft gehad. Om per toeval iemand te ontmoeten die hetzelfde heeft meegemaakt en met wie je het zo goed kunt vinden, is bizar.’

‘Het begon met iets gemeenschappelijks, toen groeide het en werden we heel flirterig. Toen Becki hem vertelde dat het twee jaar geleden was dat ze haar hersenbloeding had, opperde hij het te ‘vieren’ met een diner.’ Vanaf dat moment waren ze onafscheidelijk.

De rolverdeling in hun relatie is perfect. Simon neemt de fysieke dingen op zich terwijl Becki de administratie voor haar rekening neemt. ‘We hadden ook met iemand kunnen zijn die geen hersenbloeding heeft gehad, maar wij brengen elkaar in balans en begrijpen de emotionele impact. Het heeft mij veel begripvoller en geduldiger gemaakt. Een hersenbloeding lijkt misschien het ergste wat je kan overkomen, maar we willen laten zien dat het ook succesvol kan aflopen. We hebben allebei een baan en we hebben elkaar gevonden.’

Bron: BBC.