'Hoe ik dankzij mediteren mijn leven weer onder controle kreeg na een zwaar ongeluk'

Aan mediteren kleeft nog steeds een zweverig imago, maar Shannon McGuire ondervond aan den lijve hoe onterecht dat is. Na een zwaar ongeluk liep ze hersenbeschadiging op. Mediteren leerde haar met dat trauma omgaan. 

‘Als je me negen jaar geleden had gezegd dat mediteren een van mijn levenskunsten zou worden, had ik je uitgelachen en mezelf zien zitten rondom een kampvuur terwijl ik diep in zou ademen met een stel hippies. Dat was meditatie voor mijn jonge, onwetende zelf. Ik kende de voordelen niet en had er geen ervaring mee. Ik dacht dat een zakelijke professional zoals ik destijds geen meditatie nodig had in haar leven. Achteraf denk ik dat ik mijn werk beter had kunnen doen als ik er toen al aan was begonnen. Ik zou efficiënter zijn dankzij de mentale helderheid die je alleen krijgt door te mediteren.

Toen ik moest revalideren van mijn hersenbeschadiging, kreeg ik de kans mee te doen aan een meditatie-programma speciaal voor mensen met een trauma als ik. Ik wilde wanhopig graag mijn leven terug en was bereid alles te proberen. Hoewel ik graag een nieuwe techniek om hiermee om te gaan wilde leren, had ik grote twijfels om in een ‘kumbaya rondje’ te gaan zitten met andere deelnemers. Mijn angsten werden meteen geadresseerd en een paar andere deelnemers gaven toe dat ze hier ook bang voor waren, wat de stemming meteen verlichtte. We leerden wat mediteren is, hoe het voor iedereen wat anders betekent en dat je het per keer maar een paar minuten hoeft te doen omdat het vanzelf makkelijker zal gaan. 

Het programma duurde acht weken en we oefenden iedere dag meditatie - samen of alleen. We focusten op ieder lichaamsdeel, ademden om bepaalde lichaamsdelen meer energie te geven en leerden leven in het nu met de gevoelens van dat moment. In het begin had ik geen idee waar ik mee bezig was, maar op een gegeven moment voelde ik hoe de mist in mijn hoofd oploste. Ik had meer energie en voelde meer harmonie tijdens alledaagse activiteiten. Hoe meer ik oefende, hoe beter ik erin werd. Aan het eind van het programma was ik erdoor geobsedeerd. Ik mediteerde dagelijks en had het gevoel dat ik veel meer controle had over mijn leven. Ik had nog steeds pijn, dagen waarop ik het gevoel had dat ik doodging en zware migraines, maar ik kon er beter mee omgaan. Ik bleef in het nu, stopte met piekeren over ieder kwaaltje en werkte dagelijks aan de dingen die ik kon doen om me beter te voelen. 

Het ongeluk is nu negen jaar geleden en ik mediteer inmiddels zeven jaar. Tijdens de geboorte van mijn kinderen probeerde ik zo mindful mogelijk te bevallen om de pijn te verzachten. Als mijn dagen overweldigend zijn, vol prikkels en lawaai, neem ik een paar minuten voor mezelf om te mediteren. Het is een vaardigheid die ik overal mee naartoe kan nemen en me dwingt te focussen, te concentreren op het nu en de afleiding en ruis van mijn angsten weg te halen. Het helpt me beter slapen, sust mijn gedachtes en helpt me mijn verantwoordelijkheden en verplichtingen beter te organiseren. Als ik dit had geweten, was ik er veel sneller aan begonnen. Maar ik had tot 18 maanden na het ongeluk geen idee van de voordelen. 

Mijn advies aan patiënten die een (post)-hersenschudding, hersentrauma of beroerte hebben (gehad)? Geef meditatie een kans. Probeer het in het comfort van je eigen huis of ziekenhuiskamer. Begin rustig en doe het iedere dag een paar minuten, een maand lang. Download Headspace of zoek een YouTube-video, daar zijn er heel veel van. Probeer het wanneer je de kans krijgt. Geef niet na de eerste paar sessies op; meditatie vraagt om oefening. Ik hoop dat je na de eerste paar sessies voelt hoe een gewicht van je schouders wordt getild en het snel een levenskunst wordt die je nooit meer verleert.’

Bron: The Mighty