Paralympisch basketballer: "Mijn succes heeft de band met mijn vader hersteld"

Ade Adepitan (44) liep als baby in Nigeria polio op. Daardoor kan hij zijn linkerbeen niet meer gebruiken. Het heeft me er echter nooit van weerhouden een sportief leven te leiden. “Ik liep naar school op een soort ijzeren klauwen. Ik zag eruit als CP-30 uit Star Wars die was blijven hangen in kauwgom. Ik had ook een fiets en was de doelman tijdens voetbal. 

Toen ik voor het eerst ging spelen voor Newham Rollers (basketbalteam, red.) zag ik er tegenop om in een rolstoel te moeten. Er kleefde nog een enorm stigma aan, maar ik was verliefd op de sport. Op mijn zeventiende ging ik het huis uit omdat mijn vader vond dat ik mijn leven verkwanselde met rolstoelbasketbal. We hebben elkaar toen tien jaar niet gesproken. Het sportsucces heeft de relatie met mijn vader hersteld. Brons winnen tijdens de Paralympische Spelen in Athene in 2004 en goud tijdens de Paralympische World Cup in 2005 in Manchester was speciaal, maar ik was het trotst toen ik voor het eerst werd geselecteerd voor de Spelen in Sydney en 2000 en mijn vader me zag. 

Paralympische sporten hebben eindelijk wat respect van het publiek gekregen. Toen ik begon kwam er anderhalve paardenkop kijken. Nu is er een hele generatie kinderen met een beperking die het zien als een levensvatbare carrière. Ik heb al zoveel vooroordelen doorstaan dat ik het niet eens meer zie. Ik herinner me hoe toen ik kind was mensen apengeluiden maakten naar m’n ouders. Omdat ik in een rolstoel zit, denken sommige mensen ook dat ik geen hersenen heb. Ik heb geleerd dat allemaal van me af te laten glijden. 

Ik zou het leuk vinden op een dag vader te worden, maar mijn verloofde bevindt zich nu op een cruciaal punt in haar carrière dus we wachten nog even. Ik wil gewoon fit genoeg blijven zodat ik op een dag mijn kinderen een schop onder hun kont kan geven met sport en zeggen: ‘Die ouwe van jullie speelde ooit een aardig potje basketbal’.”

Bron: The Guardian Beeld: Instagram.