Vivian (23, rolstoelafhankelijk) heeft besloten: ze wil géén kinderen

Vivian van Leeuwen (23) is docent Nederlands in opleiding en heeft een zeldzame darmziekte met chronische vermoeidheid, doofheid, slechtziendheid en rolstoelafhankelijkheid tot gevolg. Vanwege haar handicaps kiest ze ervoor geen kinderen krijgen. Toch is haar handicap daarin niet de absolute leidraad: er zijn gewoon andere dingen die ze belangrijker vindt!

Het lijkt wel alsof ik me in een babyboom-omgeving bevind. Veel mensen die ik ken, gaan trouwen, kopen een huis óf zijn zwanger. Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik heb daarbij altijd een heel sterk gevoel van jij liever dan ik. Je twintiger jaren zijn in mijn ogen echt de periode om lekker jezelf te leren kennen, te reizen, uit te zoeken wat je graag wilt, dingen uit te proberen, te sleutelen aan je carrière, enzovoorts. Als jij er gelukkig van wordt om al zo vroeg te beginnen met het huisje boompje beestje-leven: hartstikke leuk, geniet er lekker van! Maar… jij liever dan ik.

Ik geloof dat ik al in mijn tienertijd vrij zeker wist dat ik geen kinderen wilde. Nu ik ouder ben en dat gevoel alleen maar sterker is geworden, kan ik me soms echt bont en blauw ergeren aan mensen die vinden dat je kinderen moet krijgen, dat je leven pas compleet is als je een gezinnetje hebt. Juist als je gezondheidssituatie het wel of niet hebben van een kinderwens nog wat complexer maakt dan het al is, vind ik dat gewoon een belediging. Iedereen stelt zich iets anders voor bij een leven van vervulling en betekenis, en voor de één is dat een gezin – maar voor de ander is het heel iets anders en daarom niet minder. Voor mensen die ondanks een ziekte of beperking kiezen voor een gezin, kan ik alleen maar heel veel respect hebben, maar voor mij werkt het anders.

Ik wil geen kinderen. Die redenen zijn deels fysiek en voor een groter deel emotioneel. Op fysiek gebied zou het al heel moeilijk worden om zwanger te zijn door mijn gezondheid en beperkte energie, maar het zou waarschijnlijk nog lastiger zijn om voor een kind te zorgen. De emotionele redenen zijn voor mij veel belangrijker en wegen zwaarder, en die redenen zorgen er ook voor dat ik er niet rouwig om ben dat het fysiek lastig voor mij zou zijn om kinderen te krijgen. Ik wil geen kinderen omdat ik heel graag op mezelf ben en veel waarde hecht aan het hebben van de tijd en ruimte voor mijn eigen dingen, aan het zelf kunnen indelen van mijn tijd en mijn leven. Ik wil geen kinderen omdat ik in de toekomst alle tijd wil hebben voor het ontwikkelen van mijn carrière in het onderwijs en als auteur. Ik wil geen kinderen omdat ik liever op mezelf ben dan dat ik mezelf zie als moeder. En zo zou ik me ook voelen als mijn gezondheid geen rol zou spelen.

Ik wil ook geen kinderen omdat ik, als ik een relatie heb, het veel waardevoller vind om tijd door te brengen met die persoon, om samen te genieten en misschien ook wel veel te reizen, zoals ik heel graag zou willen. Ik wil geen kinderen omdat ik de relatie die ik met that special someone heb, waardevoller vind dan het stichten van een gezin.

Toch is er ergens een deel van mij dat nog niet helemáál overtuigd is. Een deeltje van mij dat me vertelt dat het moederschap misschien niets voor mij is, maar dat ik wel een moederfiguur zou kunnen zijn. Ik denk niet dat het verstrijken van de tijd en het krijgen van een relatie ervoor zou kunnen zorgen dat ik tóch een kinderwens ontwikkel, maar ik sluit het niet uit dat ik over een jaar of twintig misschien besluit tot adoptie of het zorgen voor pleegkinderen. In mijn werk in het onderwijs wil ik niets liever dan kinderen helpen die alle hulp nodig hebben die ze krijgen kunnen, maar als onderwijsprofessional weet ik ook dat de thuissituatie daar ontzettend belangrijk in is – en ik weet dat er heel erg veel kinderen zijn die een warme, veilige en liefdevolle thuissituatie nodig hebben. Misschien ben ik over een decennium of twee wel zover dat ik die rol op me zou willen nemen voor kinderen die al wat ouder zijn en die al meer van de donkere kant van het leven hebben gezien dan zou moeten. Misschien kan ik dan het licht in hún leven zijn.