Deze vrouw (27) is verstandelijk beperkt, maar rijdt toch paard

Elke (27) werd geboren met het Mowat-Wilson syndroom en liep op jonge leeftijd een hersenbeschadiging op waardoor ze zowel verstandelijk als lichamelijk zwaar gehandicapt is. Hoewel Elke niet kan lopen en het niveau van een kind van ongeveer anderhalf heeft, zwemt ze al bijna heel haar leven en rijdt ze wekelijks paard. Haar moeder Janetta (55) vertelt over waarom sporten zo belangrijk voor Elke is én wat het haar oplevert.

‘Zwemmen doet Elke al vrijwel heel haar leven. Toen ze klein was ging ik met haar babyzwemmen en peuterzwemmen. Later vonden we aansluiting bij een groep bestaande uit kinderen met een verstandelijke handicap die om de week op vrijdagavond samen een uur gingen zwemmen. Heerlijk vond ze dat. Met paardrijden is Elke begonnen toen ze een jaar of vijf was. Ik had iets gelezen over huifbedrijden, waarbij kinderen en volwassenen met een ernstige meervoudige beperking door middel van een speciale constructie op de rug van twee paarden liggen. De beweging en de warmte van de paarden schijnt goed te zijn voor allerlei lichaamsfuncties plus het leek ons leuk voor haar: zo had zij ook een eigen sport. We zijn twee keer geweest, maar Elke bleef niet stilliggen en reageerde zo enthousiast dat ze bijna van de paarden viel. Iemand van de manege zei toen tegen ons: “Goh, als ik haar zo zie zou ik toch gewoon paardrijden eens proberen.” Dat hebben we toen gedaan.

Sindsdien rijdt Elke paard op speciale maneges, waar ze paarden en begeleiders hebben die goed kunnen omgaan met mensen met een handicap. De eerste keer moesten we haar om de paar tellen weer rechtop hijsen, omdat ze van het paard dreigde te vallen. Wel zagen we dat ze het heel erg leuk vond, dus we besloten het gewoon te proberen. Mede dankzij de goede begeleiding ging het steeds beter. Op een gegeven moment durfden ze zelfs met haar in draf te gaan. Op de manege waar ze de eerste jaren reed werden er af en toe dressuurwedstrijden georganiseerd, ook voor mensen met een beperking. Zo won Elke zelfs een aantal keren een prijs. Hoewel die prijs weinig voor haar betekende, genoot ze van de gezelligheid van zo’n middag. Hier deed ze echt mee.  

In de jaren die volgden ging Elke paardrijden met de dagbesteding. Inmiddels is dit vanwege een tekort aan vrijwilligers helaas niet meer mogelijk, dus rijden we weer zelf met haar. Iedere zaterdagochtend halen we haar op van haar woonvorm (een half uur rijden vanaf onze woonplaats) en rijden we met haar naar de manege. Daarnaast ga ik sinds ze uit huis is om de week op dinsdag met haar zwemmen. Zo zijn we steeds een hele ochtend kwijt aan een half uur paardrijden of een half uur zwemmen, maar dat is het helemaal waard. Ten eerste is het goed voor haar lichaam om sportief bezig te zijn. Ook is het belangrijk voor haar spijsvertering en heeft een arts weleens gezegd dat Elke kans had scoliose te ontwikkelen, maar dat het vele bewegen er vermoedelijk aan heeft bijgedragen dat dit niet is gebeurd. Tot slot betekent het veel voor haar op sociaal vlak. Elke’s wereld is vrij klein en bestaat voornamelijk uit haar woonvorm, de dagbesteding en familie. Dankzij het paardrijden en het zwemmen ontmoet ze ook andere mensen. Je ziet dat ze haar herkennen en zij herkent hen. Hoewel ze zelf niet praat, krijgt Elke het geklets en de gezelligheid om haar heen goed mee. De sociale kant van het sporten is voor haar dus heel waardevol.'