Renske (slechthorend) kan niet altijd verstaan waar haar collega’s het over hebben

Renske is slechthorend. Op kantoor kan ze de gesprekken prima volgen. Althans, dat dacht ze. Want eigenlijk gaat er ook veel langs haar heen. En dat levert soms best gekke situaties op, waar iedereen gelukkig wel de humor van in ziet.

Ik deel een kantoor met zeven vrouwen en zoals vrouwen dat goed kunnen, wordt er ook veel gekletst. Over koophuizen, auto’s, flirtende schoonmakers, vakanties naar Zwitserland en andere niet-werkgerelateerde zaken. Op zo’n moment vind ik het een genot dat ik me goed kan afsluiten als ik me echt even wil concentreren. Als er iets belangrijks verteld wordt, dan zal ik dat vast meekrijgen, denk ik dan. Maar soms ga ik zó op in mijn werk dat ik wat mis. Die keer dat op Nu.nl stond dat de Verenigde Naties Zwarte Piet wilden afschaffen, bijvoorbeeld. ‘Sjonge, ze willen Zwarte Piet afschaffen!’, riep ik door de ruimte. Mijn collega’s barstten in lachen uit en even later werd me duidelijk waarom. Daar hadden ze het 15 minuten geleden al over gehad. Oh ja, natuurlijk. Ik had wel gemerkt dat er 15 minuten eerder wat hilariteit was geweest, maar vond het niet de moeite waard er weer even voor op te letten.

‘Daar hebben we het 15 minuten geleden over gehad’, is sindsdien een gevleugelde uitspraak geworden bij ons op kantoor. Want hoe vurig ik me na die ene keer ook voornam dat ik nóóit meer een nieuwtje de ruimte in zou knallen, ik ben een te grote flapuit om het te laten. In het begin voelde ik me gekwetst als dit gebeurde, maar inmiddels kan ik erom lachen. Al ben ik wel voorzichtiger geworden en kijk ik eerst even of het een vers nieuwtje is of dat het al een halfuur online staat. Want dan is de kans groot dat het al gezegd is. En als het toch nog eens gebeurt? Dan kan ik altijd zélf vlug zeggen: ‘Daar hadden jullie het 15 minuten geleden over zeker?’

Herkenbaar? :-)