Jettie Roest over sportfysiotherapie: sporten is leven!

“Een maand nadat ik de opleiding Paardenhouderij afrondde kreeg ik een ongeluk. Net na het opstijgen viel ik van een paard en liep ik een hersenkneuzing, twee gebroken nekwervels en een dwarslaesie op.” Dat vertelt Jettie Roest vijf jaar na haar ongeval. “Vanaf dat moment was ik van borsthoogte af verlamd en heb ik een lange revalidatieperiode doorlopen. Nu doe ik sinds 1,5 jaar sportfysiotherapie bij De Jong in Ede. Vooral om fit te blijven en omdat samen sporten stimuleert.”

Altijd in de weer met paarden
“Of mijn leven on hold stond na de val? Nou ja, je komt in een overlevingsmodus. Je moet alles weer opnieuw leren, er komt zo veel op je af. In het revalidatiecentrum ben ik me al snel gaan oriënteren op sporten. Ik kan niet zo goed stilzitten en ik was altijd in de weer met paarden. Ik ben begonnen met boogschieten maar kreeg na een half jaar een schouderblessure. Met professionele hulp is het nu grotendeels onder controle. Want van niks doen ga ik lichamelijk achteruit. Ik word moe en alles doet zeer. Als ik weer beweeg voel ik me fantastisch.”

Steeds meer grenzen opzoeken
Bart van de Wiel en Peter van der Veer zijn de sportfysiotherapeuten van De Jong die met Jettie aan de slag gingen. Bart: “Als sportfysiotherapeut kijken wij wat een sporter kan doen als er een blessure of handicap is. Wat kan hij of zij en wat is er nodig om een sport te beoefenen? Die twee zaken proberen we zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen. Bij Jettie was er op veel vlakken winst te halen. Bijvoorbeeld bij het verbeteren van het bewegen in de rolstoel en het opbouwen van kracht en conditie met krachttraining. Een ander doel was dat ze zelfstandiger zou worden. Ze komt een of twee keer per week trainen en wij dagen haar uit om steeds meer de grenzen op te zoeken. Zo is ze gaan handbiken en tennissen.”

Sporten en revalideren versterken elkaar
Aan het idee van tennissen moest Jettie wel even wennen. “Ik ben niet echt een ballenwonder, dus ik hield mijn hart vast. Maar ik vind het fantastisch om te doen. Het is onwijs leuk als ik een bal goed raak, vooral als ik dan mijn fysio uitspeel.” Van de Wiel vertelt dat het tennissen meerwaarde heeft. “Eerst was ze angstig, dacht dat ze zou vallen omdat haar rompbalans niet goed was. Nu kan ze steeds verder uit de stoel. Het tennissen daagt haar uit, ze zet zich extra in om die bal terug te slaan. Dat geeft in het dagelijks leven meer controle over de rolstoel. Zo zie je dat sporten en revalideren elkaar versterken. Met sporten werk je toe naar de uiteindelijke doelstelling: zelfstandig dingen oppakken.”

Geen griepjes meer
Jettie merkt zeker dat ze door sport vooruit gaat. “Mijn rompbalans is hopeloos, maar hoe meer je daar mee doet, hoe beter je je lijf leert kennen. Ik ben zover dat ik me in het dagelijks leven goed kan redden. Ik kan makkelijk zelf naar de winkel, eerst had ik daar de spierkracht niet voor. Een nadeel is dan wel weer dat mijn armen en schouders zo breed zijn geworden dat ik van een S naar XXL ben gegaan. Ik pas niet meer in vrouwenjassen. Nou ja, een goed excuus om te winkelen dus. Wat ook opvalt is dat mijn weerstand sterk is verbeterd sinds ik met sportfysio ben gestart. Ik ben bijna niet meer ziek geweest, heb geen griepjes meer gehad. Iedereen die nog niet sport raad ik aan om als eerste stap naar een sportfysiotherapeut te gaan. Zij kunnen kijken wat je lichamelijk kunt en je in aanraking brengen met sporten. Natuurlijk kun je ook zelf zoeken wat er voor sporters met een beperking bij verenigingen te doen is. Bijvoorbeeld via Uniek Sporten.”

Alleen mijn benen doen het niet
Beiden vinden dat er nog veel beter kan op het vlak van het aangepast sporten. Jettie: “Er moet meer bekendheid voor komen, dat verlaagt de drempel om te gaan bewegen. Bijvoorbeeld meer media-aandacht voor de Paralympische Spelen zodat het normaler wordt voor iedereen. Ik snap ook wel dat mensen die niet thuis zijn in het aangepast sporten er weinig mee kunnen. Ik was er vroeger ook totaal niet mee bezig. Maar je gelooft niet hoe mensen me behandelen alsof ik niet goed ben, hoe ze naar me staren. Terwijl het alleen mijn benen zijn die het niet doen. Zo zijn er genoeg mensen met een beperking die normaal functioneren.”

Wegnemen van drempels
Dat wegnemen van drempels is precies de reden waarom Bart blij is met het Gelders jaar van het aangepast sporten. “Het doel is om meer mensen met een beperking aan het sporten te krijgen. Dat gaat vooral over het wegnemen van barrières. Vaak willen mensen wel sporten, maar hebben ze geen idee hoe. Daar kunnen wij als sporttherapeuten aan bijdragen en dat wil ik ook vanuit mijn rol bij de Vereniging voor Sportfysiotherapie stimuleren.”

Sport centraal
Jettie heeft de weg naar sport goed gevonden en stelt zichzelf daarbij ook doelen. “Ik wil met handbiken aan hardloopevenementen deelnemen. Vorig jaar deed ik de Hoge Veluweloop en nu train ik voor de Cruijf Foundationloop. Ook heb ik sinds twee jaar weer een paard en ben ik met een aangepast zadel weer wat aan het rijden. Net als elke vijfentwintigjarige ben ik mijn leven aan het opbouwen. Ik ben bezig met een re-integratietraject en aan het oriënteren op de richting die ik op wil. Natuurlijk loop ik nog steeds tegen dingen aan en is het soms puzzelen hoe iets is op te lossen. Maar mijn leven begint weer normaal te worden en sport staat daarbij centraal!”

Foto: Jettie Roest op de tennisbaan tussen sportfysiotherapeuten Peter van der Veer (links) en Bart van de Wiel (rechts)