Na haar amputatie kon Lisa weer beter lopen én beter snowboarden

Wat is je beperking?
Ik ben geboren met fibula aplasie, ja... dat woord hoorde ik ook pas toen ik 12 was. Mijn linkerbeen was een stuk korter dan mijn rechterbeen, ik heb geen kuitbeen en geen kruisbanden in mijn knie.

Op 6-jarige leeftijd was het lengteverschil 12 cm, best veel. Ze hebben toen mijn been verlengd door mijn onder- en bovenbeen te breken. Daar maken ze een groot frame omheen met pinnen die je elke dag zelf aan moest draaien. Mijn been is toen ongeveer 7 cm verlengd. Dat was best wel heftig om mee te maken als kind en ik weet er nog best wel veel van. Ik weet nog dat mijn ouders mij zo veel mogelijk de normale dingen lieten doen zoals bij vriendinnetjes logeren. Wat dat betreft heb ik gewoon een hele leuke jeugd gehad en heb ik er niet heel veel last van gehad.

Alsnog had ik een stukje lengteverschil, want die 12 cm konden ze niet helemaal overbruggen in een keer. Ze wilden mijn been opnieuw verlengen en mijn voet in 90 graden daaronder zetten als een soort hockeystick. Want doordat ik geen kuitbeen had, had ik ook een spitsvoet. Ik heb toen met een andere arts gesproken voor een second opinion. Het leek hem geen goed idee, ik zou alleen maar meer drukplekken krijgen en het zou niks beter maken voor mij. Ik was toen 15 en dat was best wel even schrikken. De beenvelenging stond al gepland over 3 weken, wat nu? Ik heb toen besloten om over 3 weken helemaal niks te laten doen. Ik moest hier goed over nadenken. Ik kon al niet meer dan een kilometer lopen en heb er toen voor gekozen om mijn voet te laten amputeren. Ik stond hier volledig achter en het liefst zo snel mogelijk, dan ben ik er vanaf en kan ik weer verder.

Drie maanden na dat gesprek ben ik geamputeerd. Ze hebben mijn enkel en mijn voet uit elkaar gehaald en ik heb een onderbeen prothese gekregen. Ik heb er nu helemaal geen last meer van. Af en toe natuurlijk dat het even niet lekker zit, even een beetje pijn maar in vergelijking met vroeger heb ik echt veel minder drukplekken. Nu kan ik weer beter lopen én beter snowboarden.
 

Heb je vaste rituelen voor een wedstrijd?
In ieder geval draag ik gekleurde sokken! Ik droeg eerst altijd roze sokken, nu heel vaak met bloemetjes. Op wedstrijddagen zoek ik mijn sokken er echt op uit: deze zijn vrolijk, deze doe ik aan. Wat Chris heeft met dat zijn bindingen niet strak genoeg kunnen zitten, dat heb ik dus ook. Ik strap dan in mijn bindingen, wanneer ik in de gate sta of bijna de gate in ga, móét ik dat nog even checken. Vervolgens móét ik 4 squads doen van mezelf. Ik denk wel dat ik wat dat betreft een beetje hetzelfde ben als Chris.

Fotografie: Natasja Vos