Dayna: ‘Ik voel me sexy dankzij mijn prothese-arm’

‘Mijn prothese is als sexy zwarte lingerie. De eerste keer dat ik hem aantrok, voelde ik me precies zoals ik gehoopt had: sexy’, vertelt de New-Yorkse Dayna Troisi (23). 

‘In de voorafgaande weken fantaseerde ik hoe ik me zou voelen met mijn prothese. Ik verloor mezelf in visoenen van een verleidelijke bionische vrouw. Het is niet dat ik me hiervoor niet sexy voelde - dat deed ik wel - maar ik ben geobsedeerd door mode en make-up, en ben altijd op zoek naar nieuwe manieren om op te vallen. Ik werd geboren zonder linker onderarm en drieëntwintig jaar lang droeg ik geen prothese. Ik vond dat ze er allemaal uitzagen als een soort Madame Tussaud-armen. Toen ontmoette ik actrice Angel Giuffra. Met haar witte Bebionic zag ze eruit als een sexy Stormtrooper. Mijn hart begon sneller te kloppen toen ik mezelf voor me zag met zo één in het zwart. Ik moest het hebben!

Ik maakte een afspraak en een paar maanden later rockte ik mijn nieuwe accessoire. Het is functioneel en maakt dat ik me aantrekkelijk voel. Net als dat ik op beautyproducten vertrouw om mijn zelfvertrouwen te benadrukken, vertrouw ik nu ook op mijn bionische arm. Als ik het draag, voel ik me zelfverzekerd. Dat zelfvertrouwen komt voort uit hoe die arm me laat voelen, maar ook hoe mensen erop reageren. Ik dans meer in clubs, praat met onbekenden en flirt met vrouwen. Vroeger fluisterden mensen: ‘Zij heeft geen arm’. Nu roepen ze: ‘Cool! Een cyborg!’ Ik blijf erbij dat ik mezelf alleen aankleed voor mezelf, wat grotendeels klopt. Maar ik leef niet in een soort vacuüm: hoe mensen op me reageren en behandelen, speelt onvermijdelijk een rol in hoe ik mezelf zie. Ik weet dat mensen me aantrekkelijker vinden met mijn bionische arm. 

Het probleem is alleen dat het me ook afhankelijk heeft gemaakt. Als ik mijn nieuwe arm niet draag, mis ik mijn élan. Maar de twee plekken waar ieder meisje van in de twintig zich het zelfverzekerdst wil voelen - in de slaapkamer en op het strand - zijn de plekken waar ik mijn arm niet kan dragen. Dat besef brengt weer heel andere obstakels mee die ik moet overwinnen. Iedereen voelt zich een beetje onzeker op het strand. Tel daarbij op dat ik rondingen heb en een ledemaat mis, en je begrijpt waarom ik het zo’n beetje mijn hele leven heb vermeden. Als tiener ging ik nooit naar het strand, maar dat heb ik overwonnen. Maar nadat ik mezelf eindelijk goed voelde in bikini, ontdekte ik afgelopen zomer opeens dat ik weer onzeker was. Ik had mijn arm de hele winter gedragen, en het feit dat ik hem niet mee kon nemen naar het strand bedreigde mijn zelfvertrouwen opnieuw.

Nu erken ik dat té veel vertrouwen op mijn prothese gevaarlijk is. Als ik een mooie foto van mezelf wil maken en geneigd ben mijn arm aan te doen, weersta ik de verleiding. Het is oké dat ik me zelfverzekerder voel met mijn arm, maar ik wil niet vergeten dat ik ook van mezelf hield voordat ik hem had. Goede seks zorgt ervoor dat ik mijn haarextensions, bronzer én prothese-arm achterwege laat. In bed kan ik me niet verstoppen. Ik ben dankbaar dat ik op de meest kwetsbare en intieme momenten, niet anders kan dan mezelf omarmen. Ik moet wel oké zijn met mezelf. Van jezelf leren houden, vooral als lesbische vrouw met een beperking, is een gecompliceerde uitdaging. Ik geef mezelf toestemming om onzeker én een onbeschaamde bionische vrouw te zijn. 

Bron: Redbookmag