Je stijlvol kleden als je je outfit niet kunt zien: hoe doe je dat?

Ellen Koudijs is volledig blind sinds haar vijfde levensjaar. Ze is getrouwd, moeder van twee kinderen en beleidsmedewerker bij het RIVM. Ze schrijft op unieksporten.nl over haar dagelijks leven als blinde, werkende, sportende, moederende vrouw. Deze week over haar dagelijkse aankleedritueel. Want hoe weet je of je outfit er goed uitziet, als je zelf niet kunt zien?

"Wat zal ik vandaag eens aantrekken?" Een vraag die een ieder van ons zichzelf weleens stelt. Maar als je zelf niet kunt zien of je met jouw kledingcombinatie een beetje goed voor de dag komt, is dat soms best lastig. Het kan natuurlijk wel, door simpelweg te onthouden welke combinaties passen. Of de goede combinaties bij elkaar in je kast hangen. Maar de vraag blijft: wat draag ik waarbij, en wanneer? Overdressed zijn op je werk voelt niet fijn. En jij in een spijkerbroek en trui en de anderen op chique, is nog ongemakkelijker. De enige manier om erachter te komen is vragen. En dan wel aan verschillende mensen, want mensen hebben zoveel verschillende smaken en meningen.

Iets nieuws kopen, is een andere uitdaging. Hoe modieus wil je zijn? Hoe was het ook alweer: mogen gympen onder een rokje nou wel of niet? Even om je heen kijken en je eigen conclusie daaruit trekken, is voor mij niet weg gelegd. Ook hier is de remedie: navraag doen. Ik ben best een beetje ijdel, en vind het juist omdat ik blind ben belangrijk om goed gekleed te zijn. Het idee alleen al dat iemand zou denken: "Ach, ze ziet het toch niet dus het gaat er bij haar vast alleen om of het lekker zit." Daar gruwel ik van. Ja, ik weet dat er heel veel mensen ziende blind zijn als het om mode gaat. Dus waar maak ik me zo druk om? Noem het trots, ijdelheid of prioriteit.  Maar kleren maken de vrouw!   

Een ander vooroordeel is dat mannen veel minder kijk op kleding hebben dan vrouwen. Pech voor mij dan, want ik heb drie mannen hier in huis. Toch niet, want egenwoordig ontvang ik ongevraagd - en ongezouten - kledingadvies als ik 's morgens beneden kom. Mijn zoons laten er geen twijfel over bestaan wat ze van mijn outfit vinden. "Mama, doe een langer jurkje aan of een korter vestje. Zo kan het echt niet!" "Hallo mam, weet je het nu nog niet! Je shirt moet over je broek, dat doet iedereen." Maar ook, "Hee mam, wat zie jij er mooi uit vandaag! Heb je een belangrijke afspraak op je werk?" "Die schoenen zijn echt super cool, die zou ik ook wel willen!"

Ik beschik dus sinds kort over een pratende spiegel. Voor zo lang het duurt dan. Want als de puberteit inzet, is natuurlijk alles wat ik draag per definitie stom. Maar voor nu ben ik heel blij met hun mening. Ook al is die soms ongezouten.