Wat sporten met mijn beperking me leerde over mijzelf – en doelen bereiken

Joel werd geboren met spina bifida (open ruggetje). Vriendschappen opbouwen, meesporten met de rest van de klas: lange tijd worstelde hij hiermee. “Ik dacht altijd dat ik nooit mijn plek zou vinden in een wereld die zo bepaald wordt door ‘normale’ of ‘perfecte’ mensen, maar ik weet inmiddels dat dit niet zo is.”

“Toen ik net geboren was, kregen mijn ouders te horen dat ik nooit een ‘normaal’ leven zou kunnen leiden. Sterker nog: ik zou misschien mijn eerste verjaardag niet eens halen. Toen ik opgroeide, wilden dokters de ene operatie na de andere. Ze waren nog steeds van mening dat ik niet zou kunnen lopen, normaal zou kunnen praten, oftewel: geen normaal leven zou kunnen leiden door spina bifida (open rug).

Maar ik werd steeds ouder en mijn leven leek in veel opzichten op dat van mijn vriendjes: ik speelde met Lego en ik ging naar verjaardagsfeestjes. Oké, ik had maar drie vingers aan mijn linkerhand en ik droeg braces aan beide benen. Ik ging wel naar normale scholen, maar werd toch nooit uitgekozen als er tijdens de gymles teams werden gemaakt. Vaak zat ik alleen tijdens de pauze. Soms omdat ik simpelweg geen zelfvertrouwen had om nieuwe vrienden te maken en dingen te proberen, soms omdat niemand met me wilde spelen omdat ik anders was. Ik werd anders behandeld, omdat ik één van de weinige kinderen op school was met een beperking.

Ik realiseerde me dat ik was gaan geloven in de grenzen die de artsen voor mijn leven hadden gesteld. Dat maakte me verdrietig en hopeloos. Toen ik vijftien was, besloot ik om toch mee te doen aan een les gewichtheffen, ook al wist ik dat ik het tempo van de klas nooit zou kunnen bijhouden. Maar ik vond het onwijs leuk en die dag werd echt een keerpunt in mijn leven: ik heb nooit meer achteromgekeken en weigerde nog langer te luisteren naar stemmen die zeiden ‘je kan dit niet door je beperking’.

Ik ging elke dag naar die les gewichtheffen en trainde ook nog thuis, zodat ik mijn klasgenoten kon bijbenen. Work-out na work-out ging mis, omdat ik nog te weinig fysieke kracht had en de juiste mindset miste. Maar langzaam maar zeker lukte het! Nu, twintig jaar later, heb ik mijn eigen sportschool geopend om mensen met beperkingen te helpen met trainen. Ik heb meer bereikt dan wat elke dokter ooit voor mogelijk had gehouden. Ik heb dan ook geleerd dat je je door niets moet laten tegenhouden – of dat nou een gebrek aan zelfvertrouwen, tegenslagen, de mening van anderen of je eigen twijfel is.

Uiteindelijk geloof ik dat je echt zelf het leven kan creëren dat je wil hebben. Dat kan heel simpel beginnen met het halen van een klein doel, tot iets groots als regelmatig sporten of onafhankelijk van anderen je leven kunnen leiden. Ik dacht altijd dat ik nooit helemaal mijn plek zou vinden in een wereld die zo bepaald wordt door ‘normale’ of ‘perfecte’ mensen, maar ik weet inmiddels dat dit niet zo is.

Beperkt betekent niet onbekwaam. Het betekent simpelweg dat je soms naar nieuwe manieren moet zoeken om te komen waar je wil zijn.”
 

Bron: The Mighty