Merel (44, voetamputatie) wist niet welke sport ze nog kon doen

Vanwege een amputatie aan haar voet moet Merel voortaan met krukken lopen. Daardoor stopte ze met sporten en kwam ze kilo’s aan. Met behulp van een buurtsportcoach vond ze een sport die ze leuk vindt én volhoudt.

“Ik hou van bewegen: hardlopen, zwemmen of wandelen vind ik heerlijk om te doen. Als kind deed ik met mijn ouders aan bergwandelen. Grote afstanden lopen was voor mij geen probleem. Maar nadat ik een ernstig ongeluk kreeg, verloor ik mijn voet. Hardlopen was vanaf dat moment voorbij. In plaats van ’s avonds lekker door het bos rennen, zat ik thuis, en snaaide ik naar chocoladekoekjes of zakjes pinda’s. De kilo’s vlogen eraan, en ik merkte dat ik nog heel weinig energie had. Daar wilde ik wat aan doen! Ik wilde weer de oude Merel worden. Ik voelde me echt heel ongelukkig met dat beeld van mezelf in de spiegel. Al dat vet, en dan dat verminkte gevoel van die ontbrekende voet. Ik wentelde mezelf in zelfmedelijden en ik moet zeggen: daar werd ik niet mooier en leuker door. Ik wilde in beweging komen: letterlijk! Er moest toch een sport zijn waar ik me goed bij zou voelen?

Daarom ging ik op intakegesprek bij Elko, de buurtsportcoach. Misschien kon hij me op weg helpen bij het zoeken naar een sport die bij me zou passen. Elko keek niet naar de dingen die ik niet meer kan; hij kijkt naar wat ik wél kan. Op zijn advies ben ik begonnen met fitness. Elke woensdagochtend is er een gratis fitnessles in het wijkcentrum bij mij in de buurt. De docent van de fitnessles weet wat mijn beperkingen zijn. Als ik niet mee kan komen met een oefening, bedenkt hij iets anders voor me. Vaak staat mijn werk, mijn man en kind, het huishouden en de zorg voor mijn ouders bovenaan en kom ik amper aan mezelf toe. Nu ik weer sport, voel ik me fantastisch. Ook al heb ik maar één voet! Ik zit weer strak in mijn vel, en ik heb vooral geleerd dat ik mezelf niet meer voor alles en iedereen opzij wil schuiven.”