Joys (17) blogt en rijdt paard. En ze is blind.

Ze raakte op vijftienjarige leeftijd door een parasiet haar zicht kwijt. Maar Joys van den Ende staat nog steeds middenin het leven. De Delfgauwse startte zelfs haar eigen blog: blindpaardenmeisje.

Bijna twee jaar geleden werd bij Joys de diagnose Acanthamoebe Keratitis gesteld. “Dat is een eencellige parasiet die zich enorm snel vermenigvuldigt en het hoornvlies als het ware uitvreet”, zegt Joys tegen Indebuurt.nl/delft. “De parasiet is al lang weg, mijn slechte zicht is alleen het spoor dat het heeft nagelaten. Toen mijn ogen gingen helen, bleef er allemaal vocht tussen de laagjes van mijn ogen zitten.” Ze is een van de weinige mensen in de wereld met Acanthamoebe Keratitis. Er zijn zo’n vijftig gevallen per jaar. “Meestal krijgen mensen het aan één oog, dus ik ben er twee van de vijftig. De kans dat je de loterij wint is groter.”

En toch kun je de acanthamoebe die Joys’ ogen aantastte, zomaar oplopen. Het zit gewoon in ons kraanwater. “Ik had contactlenzen. Als er water opkomt, dan kan de parasiet je oog al binnendringen als daar maar een hele kleine beschadiging op zit. Dat is mij nu overkomen en ik vind het belangrijk om anderen daarvoor te waarschuwen. Ik ben heel impulsief begonnen met schrijven. Ik krijg heel veel vragen over mijn ogen. Doordat ik updates op mijn blog zet, bespaar ik me dat ik tienduizend keer dezelfde vraag moet beantwoorden. Ik merk dat er veel onwetendheid is over hoe blinden dingen doen, dus daar schrijf ik ook graag over.”

Joys heeft een voice-over functie die alles op haar tablet of laptop voorleest en ze heeft blind leren typen. Dat stelt haar in staat verhalen te schrijven. En de stukken van Joys gaan vaak over paarden. Want ze rijdt paard en heeft twee eigen paarden: de schimmel Happy heeft ze nu zes jaar en Baila tweeëneenhalf jaar. Slecht zien is een handicap, ook bij paardrijden, dat is geen verrassing. Maar Joys blijft gewoon rijden. “Ik ben graag bij mijn paardjes, bij hen kan ik even weg uit de realiteit. Daar voel ik me een gewone zeventienjarige. Zolang het zadel en hoofdstel goed zijn afgesteld, kan ik mijn paarden op het gevoel zadelen. Dat heb ik zo vaak gedaan. En paardrijden is sowieso iets wat ik op mijn gevoel doe.”

Met behulp van haar ouders en vriendinnen weet ze haar weg goed te vinden. “Je moet je voorstellen dat je door heel mat glas kijkt. Ik kan kleuren zien en van dichtbij wat contouren. Dat is al een hele verbetering met hoe het was. Toch gaat het aanpassen van mijn dagelijks leven bijna vanzelf. In het begin liep ik heel vaak tegen ding aan, maar dat gaat steeds een beetje beter. Alles went heel snel.”

Dankzij twee operaties is het zicht van Joys’ rechteroog verbeterd naar tot tien procent. Artsen hebben hoop dat ze ooit weer meer kan zien. Maar niemand weet wanneer. “Ik zeg nu dat ik tijdelijk blind ben zonder termijn. Dat is best wel eens lastig, maar ik leer er ook veel van. Misschien weet ik nu wel meer over mezelf en over van alles dan de gemiddelde zeventienjarige. Ik ben me in ieder geval nog nooit zo bewust geweest van hoe bijzonder een oog is en wat het allemaal voor ons kan doen.”

Bron: Indebuurt.nl