Eva (18, Downsyndroom) bloeit door het Surf Project helemaal op

Eva (18, Downsyndroom) zit het liefst uren teruggetrokken op haar slaapkamer. Maar om te gaan sporten komt ze graag tevoorschijn. Dan gaat ze naar paardrijden, dansles of zwemles. Vorig jaar heeft ze vol enthousiasme deelgenomen aan het Surf Project, een project voor kinderen met het syndroom van Down, autisme of ADHD. En ze won de prijs voor Uniek Sporttalent 2017.

Zo makkelijk was het niet om een sport te vinden waar Eva blij van wordt en waaraan ze goed mee kan doen. “Het is echt een zoektocht geweest”, vertelt haar moeder Anne. “Eva maakt moeilijk contact met anderen en speelt het liefst met haar poppen. We willen haar graag uit haar kamertje halen, waar ze uren kan doorbrengen, en dat kunnen we alleen doen door er voor haar iets leuks tegenover te stellen.”

Omdat Eva als peuter al helemaal blij werd van dansen, vond haar moeder een balletgroepje voor jonge kinderen waar de destijds 8-jarige Eva prima haar draai bij vond. “Het was een reguliere dansschool. Eva deed hartstikke leuk mee met de kleuters. Totdat de eigenaresse van de dansschool in het klasje van Eva kwam kijken. Eva mocht van haar niet mee doen met de uitvoering omdat ze Downsyndroom heeft. Dat “stond niet mooi.” Toen heb ik haar eraf gehaald. Zelfs de juf is opgestapt bij de dansschool. Dat deed mij als moeder heel veel. Gelukkig kreeg Eva er niks van mee.”

Een tijdje heeft Eva aan hockey gedaan, maar helaas werkte dat niet. “Eva is niet competitief ingesteld, en de spelregels begreep ze niet. Ze snapte niet dat ze bij een trainingsoefening de puck kreeg toegespeeld, maar tijdens een wedstrijd niet. “Niet lief van de kindjes” vond Eva. Toen viel Anne’s blik op een bericht over het Surf Project. “Dat is iets voor Eva, dacht ik. Ze houdt van zwemmen en ze is dol op de zee. Maar toen ik haar wilde aanmelden, vond ik het zelf toch heel eng om haar te laten surfen. Wat als ze haar uit het oog verloren met haar plank? Suzanne van den Broek, de initiatiefnemer van het Surf Project, belde me op en legde me uit dat alle kinderen 1 op 1 worden begeleid door een vrijwilliger. Er is dus altijd iemand bij.”

Wie wel eens op een surfplank heeft gestaan, weet dat het behoorlijk lastig is om je balans te houden. Eva liet zich geen moment afschrikken om mee te doen. “Ze trekt samen op met de vrijwilliger die haar begeleidt. Maar dat doet ze in een groep met allemaal andere jongeren. Daardoor voelt ze zich groot en serieus genomen. Ik zie dat de adrenaline die tijdens het surfen bij haar vrij komt, iets met haar doet. Ze is extraverter, ze staat open en straalt, terwijl ze altijd heel verlegen is. De prijs voor Uniek Sporttalent heeft haar en ook ons goed gedaan. We kregen erg veel leuke reacties. Ook onze eigen gemeente reageerde. De burgemeester kwam persoonlijk aan de deur om haar te feliciteren! Tijdens het lokale sportgala is ze daarna ook nog gehuldigd; ze kreeg een reusachtige beker vanwege haar sportieve prestaties. Ons teruggetrokken, bescheiden en timide meisje stond opeens op een podium bedoeld voor kampioenen. Dat was wel heel bijzonder.”